Οδηγός Αγοράς για Πλάκες Εφαρμογής

Οι πλάκες εφαρμογής αποτελούν βασικό εξοπλισμό σε όλες τις εργασίες κατεργασίας μετάλλων και είναι απαραίτητο εργαλείο ελέγχου ποιότητας. Χρησιμοποιούνται στις περισσότερες συγκριτικές μετρήσεις όπου χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με άλλα όργανα μέτρησης όπως, πρότυπα πλακίδια Johansson, ρολόγια γράφτη, υψομετρικοί γράφτες, ημιτονικές μπάρες, V blocks κ.α.

Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, οι παραδοσιακές πλάκες από μαντέμι αντικαταστάθηκαν αργά από γρανίτη επειδή ο σίδηρος χρειαζόταν αλλού. Όπως αποδείχθηκε, αυτή ήταν μια μεταμφιεσμένη ευλογία, επειδή οι πλάκες από γρανίτη είναι ανώτερες και η ζήτηση μαντεμένιων έπεσε. Σήμερα, δεν είναι ασυνήθιστο να βρεθεί ένας μεγάλος αριθμός πλακών γρανίτη σε ένα εργοστάσιο.

Οι γρανιτόπλακες είναι γενικά κατασκευασμένες από λεπτόκοκκο μαύρο γρανίτη, που είναι ανακουφισμένος από εσωτερικές τάσεις για μέγιστη σταθερότητα κατά την κατασκευή. Ο γρανίτης είναι σκληρότερος από χάλυβα, μη μαγνητικός και ηλεκτρικά μη αγώγιμος.

Η άνω επιφάνεια της πλάκας γρανίτη είναι η επιφάνεια αναφοράς και έχει finish (Grade) στα όρια της επιπεδότητας ανάλογα με την ποιότητα και το μέγεθος. Η μεγαλύτερη ακρίβεια, Grade 00, έχει τη μικρότερη διαφορά στην επιπεδότητα και μερικές φορές ονομάζεται εργαστηριακή.

Grade

Το Grade 1 θα μπορούσε να ονομαστεί βαθμός επιθεώρησης και Grade 2 και 3 μηχανουργικοί βαθμοί. To Grade 0 είναι δύο φορές πιο ακριβής από το Grade 1 και, ομοίως, ο Grade 1 είναι διπλάσιος από τον Grade 2.

Επιφάνεια

Για να αποφευχθεί η πιθανότητα ανατροπής της πλάκας, η οποία θα μπορούσε να συμβεί εάν ένα βαρύ τεμάχιο εργασίας τοποθετηθεί στη μία πλευρά του ενιαίου ποδιού, τοποθετούνται συχνά δύο στοπερ ασφαλείας σε κάθε γωνία μεγάλων πλακών στις θέσεις που φαίνονται.

Τα πόδια κατασκευάζονται από χαλύβδινες δοκούς βαριάς διατομής L ή τετραγωνικό χαλύβδινο σωλήνα. Οι ρόδες μπορούν να προστεθούν σε μικρότερα πλαίσια ώστε να μπορούν να μετακινηθούν.

Οι πλάκες επιφανείας γρανίτη (εξαιρουμένων των μικρών) υποστηρίζονται γενικά σε τρία σημεία, όπως φαίνεται, για να παρέχουν ελάχιστη παραμόρφωση υπό το δικό τους βάρος και να εξαλείφουν την πιθανότητα μικροκραδασμών.

Η απόλυτη επιπεδότητα είναι ένα ιδανικό που δεν επιτυγχάνεται στην πράξη. Μια πλάκα εφαρμογής γενικά θα είναι είτε ελαφρώς κυρτή ή κοίλη σε μορφή, ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο έχει υποστεί επεξεργασία (ή κακομεταχείριση). Δύο παραδείγματα δίνονται παραπάνω, ένα κυρτό (α) και το άλλο κοίλο (β). Για μια πλάκα γρανίτη 1000 x 630 mm, ανοχές καλύτερες από 5,5 pm αναφέρονται ως Grade 0, 11 pm ως Grade 1 και 22 pm ως Grade 2. Ως εκ τούτου, η πλάκα αυτή χαρακτηρίζεται ως Grade 1 μόνο λίγο έξω από τα όρια του Grade 0.

Ενώ η ιδανική πλάκα εφαρμογής είναι ούτε κοίλη ή κυρτή, είναι δύσκολο να βρεθεί μια πλάκα κατασκευασμένη σε κοίλη μορφή (β) απευθείας από το εργοστάσιο. είναι πολύ πιο πιθανό ότι μια νέα πλάκα είναι ελαφρώς κυρτή, όπως στο (α), για να επιτρέψει ελαφριά φθορά. Η κοίλη πλάκα (b) είναι φτωχότερη σε επίπεδα ανοχών από (α) αν και, αν είναι μεγαλύτερη, βαθμολογείται ως πλάκα Grade 0. Μια κυρτή πλάκα είναι πάντα προτιμότερη από μια κοίλη.

Το παράδειγμα (α) είναι πιθανώς μια πλάκα που κατασκευάστηκε πρόσφατα, ενώ (β) είναι πιθανό να είναι φθαρμένη πλάκα. Το χαμηλότερο σημείο που υποδεικνύεται, 7 μm, μπορεί να οφείλεται σε υπερβολική χρήση σε αυτό το σημείο. Όταν ήταν καινούργια θα ήταν σχεδόν βέβαιο ότι είχε μια κυρτή μορφή και όχι κοίλη. ιδανικά, η φθορά πρέπει να εξομαλυνθεί σε μια επιφάνεια επιφάνειας χρησιμοποιώντας ένα διαφορετικό μέρος της κάθε φορά που χρησιμοποιείται.

Η επιπεδότητα ορίζεται σύμφωνα με το πρότυπο DIN 876. Ορίζει ότι όλες οι διακυμάνσεις μιας περιοχής πρέπει να βρίσκονται μέσα σε δύο νοητές επιφάνειες, η απόσταση των οποίων καθορίζει την ανοχή της επιπεδότητας.